Witam, z przyjemnością informujemy, że przyjęliśmy zalecenie dotyczące spawania pozłacanej metalowej płytki na ramie z tlenku glinu. Dziękujemy również za próbki; wypadły one wyjątkowo dobrze w teście częstotliwości radiowych (RF).

To naprawdę wspaniały moment dla naszych inżynierów, którzy poświęcili się badaniu procesu poprzez matrycę setek parametrów. Tymczasem inżynierowie produkcji doskonale zdają sobie sprawę z wyzwań, jakie napotkają, mimo że mają doświadczenie w przekształcaniu tego, co wydaje się niemożliwe, w możliwe do zrealizowania wyniki.

Wykonano specjalny przyrząd do ciągnięcia złotej płytki. Stopniowo zwiększając siłę i przeprowadzając analizę rozkładu normalnego, staraliśmy się określić nominalną siłę ciągnącą. Ta nominalna siła ciągnąca wskazuje, jak mocno złota płytka może przylegać do powierzchni tlenku glinu.

Temperatury topnienia blachy stalowej i tlenku glinu są dość różne. Do wykonania tego zadania spawalniczego wykorzystywana jest punktowa wiązka laserowa o wysokiej energii. Określenie odpowiednich parametrów lasera jest kluczem do zapewnienia jakości spawania, w tym takich aspektów jak siła spajania i minimalizacja plamki topnienia.

Podczas tych intensywnych prób odrzucono setki próbek, a wszystko to w celu znalezienia optymalnej matrycy mocy lasera, średnicy plamki lasera, częstotliwości lasera itp.

Test RF jest również przeprowadzany, ponieważ służy jako kluczowa bramka do zapewnienia jakości, gdy komponenty są używane w urządzeniach elektronicznych.

Na etapie rozruchu zgłoszono 10% defektów w testach RF. Setki niezgodnych części zostały umieszczone na stołach inżynierów. Przeprowadzali oni kontrole wymiarów mechanicznych jeden po drugim i szczegółowo badali każdy proces. Jednak prawdziwy problem był jak duch, który ciągle się ukrywał.

Niektóre części Non Good były od czasu do czasu poddawane intensywnemu czyszczeniu, które w rzeczywistości przypominało polerowanie nakładki stykowej. I o dziwo, nagle stawały się dobrymi częściami. Jak to się stało? Dzięki badaniom mikroskopowym stwierdzono, że do złotej powierzchni podkładki przylegały pewne nieprzewodzące substancje. Substancje te pochodziły z procesu laserowego; niektóre tlenki powstały z powodu wysokiej temperatury lasera. Mimo że po spawaniu laserowym przeprowadzono proces czyszczenia, niektóre tlenki nadal pozostały i były prawie niewidoczne gołym okiem.

Wkrótce osiągnięto poprawę wydajności 10% poprzez zastosowanie podwójnego czyszczenia rozpuszczalnikiem na płytce kontaktowej.